Գյուրունը ընկած է  Սեբաստիայի, Մալաթիայի, Կեսարիայի եւ Մարաշի միջնամասում: Սեբաստիայից 137, Մալաթիայից 140, իսկ Կեսարիայից 210 կմ հեռավորության վրա է գտնվում: Գյուրունում այժմ կան 69 գյուղեր: Նախկին անվանումն էր Թիլգարիմո: 

1914թ.-ին ամբողջությամբ հայաբնակ հինգ հայկական գյուղերի ինչպես նաեւ  գավառի զանազան հատվածներում բնակվող հայերի ընդհանուր թիվը կազմում էր  13, 874 անձ: Գավառի վարչական կենտրոն էր համարվում Գյուրուն, որտեղ բնակվում էին 12.168 հայեր:  Այս գավառի հայությունը հիմանականում բնակություն էր հաստատել Թոհմա գետի ափին ընկած Շուղուլ հովտում: Հայաբնակ գյուղերից  էր Ծակ ձորը, որն ուներ  400 տուն հայկական ընտանիք, մեկ եկեղեցի «Սուրբ Հակոբ»: Մյուս հայկական գյուղն էր Խաս բաղը ՝ 200 տուն, Սաղըր՝ բնակչության թիվը հայտնի չէ, ունի մեկ հայակական եկեղեցի «Սուրբ Աստվածածին», Օրեն՝ 150 տուն, «Սուրբ Գեւորգ» եկեղեցի մեկ բողոքական սրբատեղի, Շուղուլ՝ 200 տուն, «Սուրբ Փրլիչ» եկեղեցի, Քարա-թեփե՝ 300 տուն, «Սուրբ Սարգիս» եկեղեցի, Սըմընա. Այստեղ հիմանականում կաթոլիկ հայկական համայնքն էր ապրում եւ ուներ մեկ եկեղեցի:

Կյուրինն ուներ ընդհանուր առմամբ 7-ը  հայկական դպրոց, որտեղ ուսանում էին 850 աշակերտներ: Բացի այդ այստեղ կային նաեւ կաթոլիկ եւ բողոքկակն համայնքներին պատկանող հինգ հայկական դպրոց:

Կյուրունին մոտ կային եւս 5 հայկական գյուղեր: Քաղաղքի հարավարեւմուտքում էր գտնվում Քավաք գյուղը, որն ուներ 220 հայ բնակկիչ, հարավում գտնվում էր Քարասարը՝ 410 հայկական բնակիչ եւ մեկ եկեղեցի «Սուրբ Սարգիս», Քրիսթիան օրեն՝ 80 հայ «Սուրբ Գեւորգ» եկեղեցի, Քարա-օրեն՝ 560 հա, եւ մեկ եկեղեցի, Չաքերենքյոյ՝ 140 հայ, եւ մեկ՝ «Սուրբ փրկիչ» եկեղեցի: