19-րդդ. վերջերինուներ 80 գյուղ, որից 4-ը` հովտում, մնացածները` շրջապատիլեռներիվրա: Հայերըհիմնականումապրումէինհովտիգյուղերում: Վ. Քինեիվիճակագրությամբ 1891 թ. ուներ 20 800 բնակիչ, որիցմահմեդականներ՝ 16 465, հայեր՝ 4 335:
ԱյստեղէրգտնվումպատմականԿթառիճամրոցը, որըոմանքնույնացնումեննույնշրջանիՃապաղաջուրբերդաքաղաքիհետ: ԱրդուշենգավառակըմտնումէրՃապաղջուրգավառիմեջ:Այսգավառակնընկած էր արեւմտյան Եփրատից երկու կիլոմետր հեռավորության
վրա՝ լեռնային եւ անտառին մի բնաշխարհում: 1914 թ. Արտուշենում էին ապրում 240 հայեր, որոնք կազմում էին 35
տուն: Այս փոքրաթիվ հայկական համայնքը ուներ մեկ եկեղեցի ՝ «Սուրբ Պողոս»եւ այս եկեղեցու հարեւանությամբ մեկ դպրոց՝ 40
աշակերտներով: Տեղի հայերը հիմնականում զբաղվում էին հողագործությամբ: Այստեղ
հատկապես տարածված էր բոժոժի բուծումը:
Գավառն հայերն անավանում
էին Արդուշեն, եզդիները՝ Դարահենի, իսկ թուրքերը Գենչ: Մինչեւ 1915թ. բացի բուն
Արտուշենից,գավառակի մյուսգյուղերում էին ապրում 4 344 հայեր, որոնք
բնակություն էին հաստատել հետեւյալ գյուղերում.
Պարկու / Փերքի/: 80 հայ, 11 տուն, մեկ եկեղեցի.Գըդզու
Գյուղ / Քուլազ, Քուզու/: 100 հայ, 20 տուն, մեկ եկեղեցի՝ «Սուրբ Դանիել». Բյողե /
Բոր/: 42 հայ, 47 տուն, մեկ եկեղեցի. Քրենգան/Քերիքան/: 34 հայ, 3 տուն, մեկ
եկեղեցի. Կամարա / Կամարան, Գամերն/: 56 հայ, 8 տուն, մեկ եկեղեցի.Չաբգնուդ: 250
հայ, 24 տուն, մեկ եկեղեցի.Քեքհմուդ /Քաքմութ/: 17 հայ, 2 տուն, մեկ
եկեղեցի,Ալի-Փիրան: 150 հայ, 13 տուն, « Սուրբ Աստվածածաին», 2 վանքի ավերակներ,
մեկ դպրոց՝ 20 աշակերտ. Քիլեն / Քալան-Ժեալան/: 200 հայ, 20 տուն, մեկ եկեղեցի. Թոքլան
/ Թաքուլան/: 150 հայ, 20 տուն, «Սուրբ Աստվածածին» եկեղեցի.
Օղնութ / Օղնադ/: 800 հայ, 74 տուն, « Սուրբ Գեւորգ»
Եկեղեցին, մեկ դպրոց ՝ 100 աշակերտ.