ԼեռնայինԿիլիկիայիհայաբնակխոշորագույնբնակավայրերիցմեկնէրհայաշատՀաճընքաղաքը: Այնընկած էՏավրոսիլեռներիգրկում՝Քերմեսլեռանլանջին: ԳեղատեսիլլեռնայինբնաշխարհունիՀաճընը, հաճելիաչքշոյող, որիպատճառովէլստացելէՀաճընանվանումը: Հաջընը ընկած է Մարաշից մոտավորապես 90
կմ հյուսիսարեւմուտք:
ԵրբեմնիբերրիուշենաշատՀաճընըհարուստէր եկեղեցիներով ու վանքերով, որոնց առընթեր
գործում էին հայկական դապրոցներ ու վարժարաններ:Հաճըննունեցելէշուրջ 35 000 բնակիչ, 9 դպրոց, ամերիկյանքոլեջ, 3 եկեղեցի, 3 վանքեր, 12 ջրաղաց:
Հաճընինշանավորեկեղեցիներնէին Ս. Գեւորգը, որնուներ մեկ դպրոց, 57 աղջիկ եւ 112 տղաաշակերտներով, Ս. Թորոսը, որիհարակից դպրոցում սովորում էին 12 աղջիկ
եւ 87 տղա: Գործում էր նաեւ կենտրոնական վարժարանը, որտեղ սովորում էին 283
տղաներ:
Բացի եկեղեցիներին կից գործող
դպրոցներին, ավելի ուշ բացվել էր նաեւ մեկ այլ՝Սահակյան-Մեսրոպյան դպրոցը: Հաճընում կային նաեւ մեկական բողոքական եւ
կաթոլիկ համայնքներին պատկանող եկեղեցիներ:
1920թ. մարտի 28-ինսկսվումէթուրքականկանոնավորբանակիհարձակումը: Հոկտեմբերի 15-ինզինամթերքըսպառված, սովիմատնվածքաղաքնընկնումէ: Բնակչությունըսրիէքաշվում:Փրկվումէընդամենը 400 հաճընցի:
«Հաճընի հայությունը
1915 թ.Ենթարկվեց կազմակերպված բռնի
տեղահանությանը: Կենդանի մնացած հատ ու կենտ Հաճընցիներ 1918թ. Կրկին փորձեցին
վերադառանալ իրենց հայրենի քաղաքը:Երբ
շրջանում ֆրանսիական զավթիչները փետրվար ամսին նահանջեցին, հաճընցիները
կազմեցինինքնապաշտպանական կոմիտե, եւ ութ
ամիս շարունակ պայքարեցին թուրքական զորքերի դեմ: 1920թ. Հոկտեմբերին հայերի
ապստամբությունը ճնշում են հարյուրապետներ Օսման Թուֆանը/ Թուֆան փաշա/ եւ Սաիմ
Բեյլերը: Որոնք եւ «փրկում են» գավառը»,- գրում է tr.wikipedia-ն:
Իսկ 1922թ. քաղաքըվերանվանվեցՍիմբեյլի՝հայերինճնշածՍեիմԲեյփաշայիպատվին: ԱյսօրայնմտնումէԱդանայինահանգիկազմիմեջ: